Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Διαδήλωση από τους πεινασμένους της Αθήνας (1931)


1 σχόλιο:

  1. Σκέπτομαι δύο κράτη ,με δύο διαφορετικές Ιστορίες.
    Της Γερμανίας σε μαύρες σελίδες χωρίς να διακρίνεται η γραφή που πάντα θα επιπλέει και της νεώτερης Ελληνικής αποτυπωμένη με Δυστυχία και Πείνα , δύο κατά όπως φαίνεται αιώνες. Δυστυχία και πείνα όμως που αφορούσε ένα μέρος του λαού. Μισθωτούς και συνταξιούχους ,όπως και τώρα. Τελικά τα ομιχλώδη οράματα των τότε ποιος θα φανταζόταν πως θα ηταν και δικά μας οράματα για το σήμερα για το αύριο.
    Το μόνο που μπορώ να αισθανθώ αυτή την στιγμή διαβάζοντας το παρελθόν είναι απέραντη λύπη, που εξωτερικεύεται με ένα δυνατό Γ Ι Α Τ Ι ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή